MeubiTrend is door de eigenaars in een half mensenleven uitgebouwd van het bekende werkplaatsje in een garage tot het enorme bedrijf van tegenwoordig. Zeven gebouwen gaven steeds een schaalsprong in de ontwikkeling van het bedrijf aan. Het maakte alleen gestoffeerde zitmeubelen toen het in 2004 twee andere fabrieken overnam die houten kasten maakten. De eigenaar en ik hebben samen een logistieke lay-out bedacht waarbij die verschillende productiewijzen met optimale synergie in één groot gebouw konden worden ondergebracht.

Het grootste gedeelte van het gebouw bestaat uit fabriekshallen. Opslag van grondstoffen en halffabricaten gebeurt decentraal bij de verschillende fabricageafdelingen. In het hart van het gebouw is een grote patio gemaakt waardoor enkele afdelingen die centraal gesitueerd moesten worden toch directe daglichttoetreding konden krijgen.

In de hoek waar men het complex betreedt is het kantoorgebouw gesitueerd. Het is gevormd door in het grote gebouw een vierkante hoek uit te snijden en die vervolgens 4 meter naar buiten en naar boven te schuiven.  Tussen de kantoren en de fabriek is hierdoor een glasoverkapte ruimtelijke tussenzone ontstaan waarin de personeelsingang en het personeelsrestaurant zijn gesitueerd. Ter plaatse van dat personeelsrestaurant is de zone verbreed door weer een hap uit het kantoorgebouw te nemen en dat vervolgens te ondersteunen door markante V-kolommen. Op de buitenhoek van het complex is in een bijna volledig gesloten rode doos een beperkte showroom ondergebracht.

Ik heb het gebouw ontworpen in dienstverband bij Van den Pauwert Architecten uit Eindhoven. Het is 32.000 m² groot en het is gerealiseerd in 2006.

Voor een nieuw distributiecentrum in Oost-Brabant koos TNT voor de methode van een ontwikkelaarcompetitie. Twee projectontwikkelaars moesten een locatie aanbieden totaal met een gebouwontwerp erop. De locatie op het Goederen Distributie Centrum Acht met dit ontwerp is gekozen en gerealiseerd.

Een distributiecentrum dient zo eenvoudig en efficiënt mogelijk te zijn opgezet. In dit geval resulteerde dat in een langwerpig bedrijfsgebouw met drie stroken met verschillende hoogten, overspanningen en materiaalkeuzen. De laad- en loszone is van binnen volledig kolomvrij uitgevoerd. Om dat te kunnen realiseren, én om het heel lange en lage gebouw nog enige “body” te geven is die zone met markante hoge buiten geplaatste spantkolommen met spandraden uitgevoerd. Het kantoorgebouw is naast de opslaghal geplaatst en heel strak en sober vormgegeven. Vanaf de hoofdentree loopt een verbindingsstraat achter de laad- en loszone over de volle lengte van het gebouw.

Ik heb het gebouw ontworpen tijdens mijn dienstverband bij Van Aken Architectuur in Eindhoven. Het is gebouwd in 2001 en heeft een bruto vloeroppervlakte van 54.000 m².

Op het bedrijventerrein De Hurk lag een beschikbaar gekomen gebouwencomplex bestaande uit vier bedrijfshallen van zo’n 100 bij 24 meter. Omdat de hallen in redelijke staat waren, het complex op een fraaie hoeklocatie lag, en de hallen op vrij grote afstand van de straten lagen, is besloten de hallen niet af te breken maar ze op te nemen in een omvangrijk revitaliseringsproject.

Langs beide straten is een rij kantoorvilla’s toegevoegd. Deze zijn deels gekoppeld aan de kopse kanten van de hallen en deels voor de zijkant van de eerste hal waar die evenwijdig aan de straat gesitueerd is. Ook zijn de hallen aan de achterzijde aan elkaar gekoppeld. Hierdoor is een intensief bebouwd complex ontstaan met zeer veel gebruiksmogelijkheden. In één geval huisvest een volledige kantoorvilla samen met de achterliggende hal een bedrijf, en in een ander geval zijn de bovenverdiepingen van de kantoorvilla als aparte kleine kantoortjes verhuurd. De hoeklocatie is benadrukt door de kantoorvilla daar twee verdiepingen hoger te maken. De kern van alle gebouwtjes bestaat uit een centrale beuk waarin de toegang, de verticale verkeersruimten en de bijruimten zijn gesitueerd. Deze is steeds met een houtkleurige bekleding en een markant dakoverstek uitgevoerd. Vervolgens zijn de vrij indeelbare kantoorvleugels uitgevoerd in donkerrode baksteen en witte aluminium cassettebeplating.

Aan de oorspronkelijke 10.000 m² bedrijfsgebouwen is op deze wijze zo’n 9.000 m² nieuwe kantoren toegevoegd. Het complex is in fasen gebouwd in de jaren 2004-2009 en ik heb het ontworpen in dienstverband bij Van den Pauwert Architecten BNA uit Eindhoven.

De in Veldhoven gevestigde fabrikant van chipmachines ASML heeft de afgelopen 20 jaar een enorme groei doorgemaakt. In het begin van de 90-er jaren knapte ASML uit hun toenmalige complex vlak langs de A2, en het besluit werd genomen om een enorme groeilocatie verderop in Veldhoven te ontwikkelen.

Als eerste werd een gebouw ontworpen waarin de feitelijke productie van de nieuwe machines moest gaan plaatsvinden, aangevuld met magazijnen en een relatief klein kantoorgebouw. De productie vindt plaats in “cleanrooms”, bedrijfsruimten die bijna stofvrij gehouden moeten worden en met binnen nauwe marges vallende klimaatomstandigheden. Daarvoor waren ongeveer 6 meter hoge technische ruimten bovenop de volle oppervlakte van alle bedrijfs-cleanrooms nodig. Omdat de kosten van die cleanrooms extreem hoog liggen kon er niet tot in het extreme – vooruitlopende op de groei – worden gebouwd. Het fabrieksgebouw is daarom in drie kort op elkaar volgende bouwfasen gebouwd. Elke fase bevatte meerdere duizenden m² cleanrooms plus logistieke ruimten.

Omdat het doorgaan van de latere fasen weliswaar wel verwacht, maar niet zeker was, was het belangrijk om een flexibel gebouwconcept te bedenken. In architectonische zin is dat gebeurd door het grote platte fabriekscomplex rondom een extreem groot dakoverstek te geven, en de grote gevellengten te ritmeren met markante buitenkolommen. Tussen die kolommen konden naar behoefte ondergeschikte aanbouwen worden geplaatst, voor kantoortjes, bijruimten en fietsenstallingen. Dit hoofdprincipe was zo sterk dat het gebouw ook al na de eerste twee fasen volledig “af” leek, en bovendien konden de posities en maten van de aanbouwen tot na de bouw worden aangepast aan de behoefte. De vormgeving van het diagonaal voor de fabriek geplaatste kantoorgebouw is vervolgens sterk op die van de fabriek afgestemd.

Ik heb dit gedeelte van het ASML-complex ontworpen tijdens mijn dienstverband bij Van Aken Architectuur uit Eindhoven. De latere uitbreidingen van het complex (na het jaar 2000) zijn door anderen ontworpen. Gedurende de ontwerpfases van dit project en de jaren daarna heb ik 5 jaren lang de Stuurgroep van alle ASML bouwprojecten gecoördineerd en voorgezeten.

Spierings Kranen maakt grote rijdende bouwkranen, inclusief de hele wagen waar de kraan op staat. Het succesvolle bedrijf is in enkele tientallen jaren uitgebreid van een kleine werkplaats tot de huidige omvang. Bepalend voor het ontwerp waren onder andere de volgende zaken: men vroeg een centrale positie voor de kantoorafdelingen zoals werkvoorbereiding tussen de fabriekshallen; alle gefabriceerde onderdelen verlaten 1 maal de locatie om vóór de afmontage buiten het bedrijf gegalvaniseerd te worden, en een deel van de fabricage (en onderhoud) van de kranen gebeurt met de giek van de kraan verticaal waarvoor een 23 meter hoge hal nodig was.

Ik heb de fabriekshallen in twee gedeelten opgesplitst en vervolgens het kantoorgebouw daar tussen ingeschoven, met de bedrijfskantine aan de achterzijde. Aan de achterzijde van het complex ligt over bijna de volle breedte de 23 meter hoge afmontage/onderhoudshal. Tussen alle gebouwdelen in is een patio gerealiseerd met daarin een 15 meter lange koikarpervijver in de vorm van het bedrijfslogo. De patio biedt licht aan de omringende fabriekshallen en is gedurende grote gedeelten van het jaar een zeer aangename verblijfsplek voor de pauzes.

Door het grote succes van het bedrijf ontstond in 2006 de noodzaak om het gebouw aan beide zijkanten uit te breiden (qua terreinruimte was daarmee tijdens het oorspronkelijke ontwerp al rekening gehouden). Vanwege de steeds groter wordende kranen zijn de sobere uitbreidingen wat hoger dan de oorspronkelijke fabriekshallen gemaakt en omvatten zo als het ware het oorspronkelijke gebouw.

Ik heb het oorspronkelijke gebouw (15.000 m², gebouwd in 2000) ontworpen tijdens mijn dienstverband bij Van Aken Architectuur uit Eindhoven, en de uitbreidingen (samen 5.000 m², gebouwd in 2007/8) tijdens mijn dienstverband bij Van den Pauwert Architecten.

Heuvelman Sound en Vision levert audiovisuele dienstverlening aan bedrijven. Het bedrijf verhuurt zowel permanent als voor speciale gebeurtenissen (tentoonstellingen, jaarvergaderingen) audivisuele apparatuur en regelt ook alle daarmee samenhangende dienstverlening zoals het maken van bedrijfspresentaties. Wegens groei van het landelijk werkende bedrijf zocht het een nieuwe locatie, en na een uitgebreid postcodeonderzoek betreffende klanten en medewerkers werd gekozen voor een bedrijventerrein in Culemborg.

Het gebouw bestaat uit een kantoren- en een bedrijfsgedeelte. Omdat het bedrijf het pand niet in eigendom wilde nemen moesten de bedrijfsspecifieke eisen in een zo marktconform mogelijk gebouw worden gerealiseerd.

Vanwege de verhuur-functie van het bedrijf waren er relatief veel loading-docks nodig, die normaliter heel veel terreinruimte kosten. Doordat het gebouw op een hoekkavel kon worden gebouwd is een éénrichtings-rijsysteem bedacht waardoor de loading-docks schuin geplaatst konden worden en daardoor veel minder ruimte innemen.

In het kantoorgedeelte waren de specifieke elementen de grote showroom op de begane grond, en een drie verdiepingen hoge opnamestudio. Deze studio is in de binnenhoek van het gebouw gesitueerd, met op elke verdieping twee voorlopig geblindeerde ramen. Constructief is er rekening mee gehouden dat er later twee vloeren kunnen worden ingebouwd zodat de studio tot normale kantoorruimten kan worden omgebouwd.

In samenspraak met een kantoorinrichter is ook een kleurrijk en vooral transparant interieur ontworpen. Door deze samenwerking is een mooie afstemming tussen het kleurgebruik van de bouwkundige afwerkingen en het meubilair gerealiseerd.

Ik heb het gebouw ontworpen in dienstverband bij Van den Pauwert Architecten uit Einhoven. Het bevat 3.000 m² kantoren en 2.500 m² bedrijfsruimte en het is gerealiseerd in 2006.

Er is heel veel techniek nodig om een griepvaccin in grote hoeveelheden te maken. Door een Duits ingenieursbureau was was in de 90-er jaren een nieuwe fabricagemanier ontworpen die in hoogwaardige cleanrooms diende plaats te vinden. Van den Pauwert Archticten  werd benaderd om daaromheen een gebouw te ontwerpen. De lay-out van de cleanrooms stond dus al vast, maar niet de groepering van de overige ruimten en de wijze van situering van het gebouw op het bedrijfsterrein. Na een analyse van alle randvoorwaarden heb ik het projectteam van Solvay een opzet voorgesteld die sterk afweek van datgene wat zij zelf voor ogen hadden. Zij waren volledig verrast door die afwijkende analyse, maar namen hem over, en het gebouw is vervolgens op die basis verder ontworpen.

Daarnaast natuurlijk de architectonische vormgeving: het gebouw straalt precies uit wat de opbouw aan de binnenzijde is: achter de rondlopende glaspui van het hoofdgebouw loopt een “omloopgang” met daarbinnen de cleanrooms. Daarboven is over de volle oppervlakte de 8 meter hoge techniekruimte gesitueerd, vormgegeven met dichte staalgevels voorzien van een soort van screens van open roosters die de onregelmatig geplaatste en gevormde luchtroosters aan het zicht onttrekken.  Aan alle vier de zijden van het gebouw zijn noodtrappenhuizen vanuit die techniekruimte geplaatst, die dankbaar zijn gebruikt om een soort steunberen te vormen die de gevels schaal en ritmiek geven.

Het gebouw heeft een oppervlakte van 5.400 m² (waarvan 3.400 m² cleanrooms). Ik heb het ontworpen in dienstverband bij Van den Pauwert Architecten BNA uit Eindhoven en het is gebouwd in 2004.

Verspreid over het immense en grauwe Corus-terrein staan drie grote energiecentrales. Die werden tot voor de bouw van deze nieuwe Control Room elk aangestuurd door hun eigen permanent bemande controleteams. Begin deze eeuw achtte Corus het haalbaar om dat op afstand te gaan doen, waardoor die drie teams tot één team samengevoegd konden worden. Het nieuwe aparte gebouw bevat een grote centrale Control Room, met een krans met dienstruimten eromheen. Behalve de direct controlerende functie worden vanuit dit gebouw ook werkpassen verstrekt aan iedereen die aan of bij de energiecentrales onderhoudswerkzaamheden verricht. Daarom is er ook een kleine balie in het gebouw gerealiseerd.

Het gebouw mocht van Corus opvallend worden vormgegeven, om als het ware uit te stralen dat er daar wat bijzonders gebeurd en omdat het daarom vaak wordt opgenomen in rondleidingen over het Corus-complex. De oppervlakte van het gebouw is 1.200 m². Het is ontworpen in dienstverband bij Van den Pauwert Architecten BNA uit Eindhoven, in opdracht van KH-Engineering uit Amsterdam. Het is gebouwd in 2007.

Eind 2007 schreef de Katholieke Universiteit van Leuven (België) een Europese Aanbesteding uit voor het ontwerp van een “Hotellabo Nanotechnologie”. In het hart van dat zeer speciale gebouw zou een deeltjesversneller moeten komen te staan, met allerlei laboratoria, cleanrooms, kantoren en collegezalen er om heen. De deeltjesversneller zou op een extreem trillingsvrije vloer moeten worden geplaatst.

Onder leiding van M+W Facility Engineering heeft een groep adviesbureaus deze moeilijke opgave proberen op te lossen. Al snel bleek dat het Programma van Eisen in combinatie met de opgegeven locatie enkele schijnbaar onoplosbare problemen opleverde: de enige bomenrij van betekenis op het verder bijna onbegroeide gedeelte van de campus zou moeten verdwijnen, en door de beperkte omvang van de kavel zouden de onderwijsruimten bovenop de technische afdelingen moeten worden gesitueerd.

Omdat de trillingsvrije ruimten (met een dicht grid van funderingspalen eronder) slechts een gering gedeelte van het hele programma uitmaakten kwam ik op het idee deze op de eerste verdieping te situeren. Het nadeel dat de (beperkte) ruimte eronder nagenoeg onbruikbaar was viel in het niet bij de vele voordelen: Alle kantoor- en lesruimten konden op de Begane Grond worden gesitueerd met alle cleanrooms en werkplaatsen met grote overspanningen en dure apparatuur erboven; het gebouw werd als geheel veel functioneler, veiliger en compacter, en als gevolg daarvan kon de bomenrij gespaard blijven.

Bij de presentatie van het ontwerp stond de selectiecommissie stomverbaasd. Bij de latere beoordeling bleek dat wij als enige combinatie hoge cijfers hadden gekregen voor stedenbouwkundige inpassing, functionaliteit en architectuur. Maar omdat alle combinaties hadden aangegeven het ter beschikking gestelde bouwbudget verregaand ontoereikend te vinden is de realisatie van het project helaas niet doorgegaan.

Ik ben de projectarchitect in dit team namens Van den Pauwert Architecten BNA uit Eindhoven geweest.

Spijkstaal is al ruim 70 jaar de fabrikant van elektrische wagentjes die worden gebruikt op luchthavens en in fabrieken en zorginstellingen. Het was vele decennia lang gevestigd in het centrum van Spijkenisse voordat het aan het einde van de 90-er jaren een nieuw modern bedrijfsgebouw liet bouwen waardoor de locatie van de oude fabriek beschikbaar kwam voor woningbouw.

Het gebouw is helder en functioneel opgezet. De verschillende functiegroepen zijn in verschillende bouwdelen ondergebracht die zowel van buiten af als binnen in het gebouw duidelijk herkenbaar zijn gemaakt: Centraal ligt het donkere hoge magazijn met daaromheen de werkplaatsen in een lager zilvergrijs bouwdeel. Het magazijn steekt een beetje uit bij de overheaddeur. Op de overgang van deze bouwdelen is een lange lichtstraat gerealiseerd.

De kantoren zijn gesitueerd in een twee verdiepingen hoog gekromd bouwdeel. In de tussenruimte tussen de kantoren en de fabriek zelf liggen alle verkeersruimten en alle dienstruimten zoals sanitair-, kleed- en technische ruimten. Met beperkte middelen is in de verkeersruimten een grote mate van ruimtelijkheid en lichtinval gerealiseerd: de kopse gevels van dit tussenlid zijn volledig in glas uitgevoerd; het tussengebied is hoger dan de naastliggende bouwdelen waardoor daar een strook bovenramen kon worden gerealiseerd en de buitenwanden van de kantoren en de fabriek lopen in hetzelfde materiaal binnen door.

Ik heb het gebouw ontworpen tijdens mijn dienstverband bij Van Aken Architectuur in Eindhoven. Het is ongeveer 6.000 m² groot en gebouwd in 1999.